Midden in de woestijn

We zijn in de semi desert, maar daar is vanmorgen weinig van te merken. Het is bewolkt en niet al te warm. Helemaal niet erg voor ons, want dat betekent dat we iets kunnen gaan doen! Iets wat leuk is voor de kinderen, want die hebben dat wel verdiend na de reisdag van gisteren.

Maar eerst genieten we van het uitgebreide ontbijt, superleuk opgediend in de antieke kasten in de grote kamer van de boerderij. We ontmoeten oma daar. Oma du Toit, hoofd van de familie du Toit, waarvan de boerderij is. Ze is 90 jaar, maar ziet eruit als een kras dametje van 70. Later komen we er trouwens achter dat de hele straat van de familie du Toit is, elk naambordje heeft dezelfde achternaam. Ze vertelt dat de familie hier al 115 is en dat er niets was toen ze kwamen. Wat hebben deze mensen keihard gewerkt om hier te kunnen wonen en werken.
Het plaatsje heet Volmoed, toen ze de Kleine Karoo eindelijk overgetrokken waren, waren ze vol moed dat hier veel mogelijkheden waren voor hun boerderij. En zie daar, ruim 100 jaar later is het een struisvogelboerderij, een koeien boerderij, er wordt alfalfa verbouwd, er is een guesthouse waar 40 kamers zijn, een kerk, een school, een kleine gemeenschap. Wat een harde werkers!

We rijden naar Oudtshoorn, waar we op de hoek van een straat een groep vrouwen struisvogeleieren en veren zien verkopen. We stappen uit om te kijken en te informeren. Ze zijn spotgoedkoop, maar we besluiten nog even een rondje door het stadje te doen en bij terugkomst het een en ander in te slaan.
In een andere shop zien we weer wat moois, JP probeert af te dingen, maar helaas, de dame in kwestie is niet te vermurwen. Ze beweert lid te zijn van de koninklijke familie, maar ze is getrouwd met een 'gewone' zuid Afrikaan, dus er is niemand op haar bruiloft geweest en ze is de familie uitgegooid. Jaja, dat kun je makkelijk zeggen, zo midden in de outback. Wij herkennen haar in ieder geval niet..

Terug naar de dames op straat. Er zit een hele groep, en ze hebben allemaal hun eigen shop. Als we wat eieren willen kopen, halen ze ons over om uit elke shop iets te kopen, zodat ze allemaal iets aan ons verdienen. Dat is nog eens samenwerking! Ze verkopen ook geverfde struisvogelveren, te kitsch voor woorden. Maar ergens achteraf aan een hekje hangt een bosje left overs, veren die te lelijk zijn om geverfd te worden. Die wil ik! Ze zijn verbaasd dat ik het wil, maar ach, als ze er geld aan verdienen vinden ze het best. Er wordt op elkaar gescholden als ze in de war raken wat we nu uit welke shop hebben gehaald. Daarna verdelen ze goedmoedig de buit. Er loopt een zwangere vrouw bij, ik vraag hoe lang ze nog moet. Ze is volgende week uitgerekend vertelt ze me. Nee, geen zwangerschapsverlof voor haar. Er moet brood op de plank komen, want ze heeft al 5 andere kinderen. Zijn dit de enige twee die jullie hebben, informeert ze belangstellend. De vrouwen kunnen er niet over uit. Get more babies! Dat lijkt ons best leuk, maar misschien moeten we dan maar zo'n mooi bruin kindje van hen overnemen!

Op naar de dierentuin. We hebben gehoord dat daar cheeta's te zien zijn. Noah wil ze heel graag zien, zeker omdat we ze in Albertinia niet gespot hebben.
Het is een hele leuke dierentuin, met vlonders boven de verblijven van de dieren. We lopen over hangbruggen en zien daar beneden de cheeta's. Gave beesten! Er zijn ook nog een paar jongen, heel gaaf om ze te zien. Een eindje verder staat iemand omhoog te kijken, wij kijken ook omhoog, maar zien niets. Als we verder lopen, roept iemand ons. Hebben jullie de Leopard niet gezien? Huh? Zit hier ook een jachtluipaard? Nog een keer terug en daar ligt, enorm goed verscholen, een enorm jachtluipaard een dutje te doen. Check! Hebben we die ook gezien!
Verder zijn er witte leeuwen, Bengalese tijgers, veel krokodil, pygmee nijlpaarden en apen! Rebecca vindt het stokstaartjes. Grappig dat ze dat ziet, het zijn lemur apen die inderdaad verwant zijn aan stokstaartjes.

Moe maar voldaan gaan we terug naar huis. Nog een keer diner bij La Plume. We geven ze nog een kans, na gisteravond. En die blijkt goed uit te pakken. We krijgen een struisvogelbiefstuk waar onze Bambi in de vriezer bij verbleekt. Mega, wat is dat lekker!!!