480 kilometer autoweg
Door: Corina
Blijf op de hoogte en volg Jpc
04 Januari 2017 | Zuid-Afrika, Hout Bay
Vanmorgen zijn we al vroeg uit de veren. Dit wordt de langste reisdag, op de vliegreis na. 480 kilometer naar Hout Baai.
We ontbijten nog een keer in de prachtige farm, douchen nog een keer in de enorme badkamer en dan is het tijd om afscheid te nemen. We hadden zo onze twijfels over deze locatie, want drie nachten in de middle of nowhere, met 40 graden, wat hebben we daar te zoeken! Maar de locatie was perfect en het was 29 graden, waardoor we veel konden doen!
We rijden door de kleine Karoo terug naar het westen. Kilometers rechte weg, langs veel boerenplaas, kleine dorpjes rond een boerderij. Met weer van die veelbelovende namen als: Warmbad, Opsoek, Welbedacht, Langverwacht.
De kinderen zijn verknocht aan hun schermpjes en wij tuffen door. Helaas krijgt Noah onderweg weer buikpijn, waardoor we bij een tankstation stoppen. Hier vinden we het eerste toilet waar we voor moeten betalen. Alles zit achter grote hekken met draaideuren en alarmknoppen. Het is een vredig dorpje, dus het komt wat gek over, maar als we weer een krant kopen, weten we weer dat als het hier nacht is, alles verandert.
De mevrouw bij de kassa kijkt vreemd op, als JP om een krant vraagt. We only have a Afrikaner paper, zegt ze wat aarzelend. Geen probleem, liever juist, het is te leuk om dat Afrikaans te ontcijferen. Ze komt niet bij van het lachen bij het idee dat wij dat gewoon kunnen lezen!
Weer verder kart ons wagentje. Het is inmiddels bloedheet en ons idee om budgetvriendelijk langs de kant van de weg te picknicken vervalt. Bovendien is de weg uitgestorven en zijn veel picknickplaatsen verwilderd. Niet echt fijn en veilig voelt dit. Dus als we Montagu binnen rijden en daar een heel leuk restaurantje mét veranda en tuin zien, is de keuze gauw gemaakt. Home made gingerbeer, french toast met maple syrup, een wafel en een paar liter munt water. Het blijkt een restaurant te zijn waar mensen met een beperking werken. Onze ober onthoudt alles en noemt daarna drie keer de hele lijst met bestellingen nog een keer op. En brengt even later de hele lijst langs en weet nog wie wat besteld had. Wat nou beperking!
Na de lunch rijden we weer verder, we hebben er net 180km opzitten. Zo hard gaat het hier niet! We twijfelen om over Franschoek te rijden, een geweldig mooie pas, het is wat om, maar wel schitterend. Maar hoe verder we rijden, hoe meer we ons realiseren hoe pittig het rijden hier is. Het is warm, je mag niet al te hard, bovendien rijden we het laatste gedeelte al over verschillende uitlopers van de Karoo, dus veel haarspeldbochten, tunnels enz. Het is wel goed, we hebben het al een keer gezien en de zee lokt weer!
Net voor de Hugenot tunnel stoppen we even, we zien bosbranden op de hellingen boven ons en waarschuwingen voor rondlopende cheeta's. Helaas zien wij er geen en we duiken de tunnel in. Om een paar kilometer verderop als we uit de tunnel komen, in de rook te belanden. Ten westen van ons is er een hele grote bosbrand, we schatten in dat het juist bij de Franschoek is. Later lezen we in de krant dat die pas daarom afgesloten was vandaag, gelukkig dat we er niet voor gekozen hebben!
Terug in Kaapstad duiken we de wijk Constantia in. Eeuwenoude wijngaarden liggen hier, met prachtige boerderijen tussen de enorme eucalyptus bomen. De weg slingert en slingert en we rijden door het Wassenaar van Kaapstad, enorme villa's met landgoederen waar je 'u' tegen zegt, liggen tegen de uitlopers van de Tafelberg aan. Als je geld hebt, is dit echt de meest fantastische plek om te wonen. Uitzicht op zee, op een berg, tussen de wijngaarden en bossen met achter je een wereldstad. Zucht. Wij genieten er maar van een afstand van.
En daar ligt Hout Baai, alsof we niet weggeweest zijn. Een klein dorp vlak voor Kaapstad, van oudsher een piraten baai, hier werden schepen heengelokt alsof ze al om de Kaap heenwaren.
We rijden een stukje van de wereldberoemde Chapman Peak drive op, wereldberoemd om de vele autoreclames die er zijn opgenomen. Vlak voor deze drive ligt onze laatste bestemming. En, hoe kon het ook anders, dat valt best een beetje tegen. Het is prima, gewoon een rechttoe rechtaan vakantiehuisje. Het uizicht op de baai is fenomenaal, het geluid van de oceaan overweldigend. Maar daar is ook alles mee gezegd. Ach, we zijn hier een paar nachten, dat komt wel goed.
In de voorbereiding had ik al een leuk restaurant gevonden op het strand van Hout Baai. Na een belletje blijken ze nog een plekje te hebben voor ons. Het is megadruk, tout Houtbaai zit hier op picknick bankjes op het strand te genieten. Voor de kinderen is er een mega speeltuin en eindelijk, na alle vlees en vette menu's, is daar sushi. En hoe! JP bestelt de seafood platter en ik bestel twee sushi rolls. De kinderen delen een pizza margarita en wonder, eten die helemaal op! Ook wij likken ons bordje nog net niet schoon voor we weer naar boven naar ons huisje lopen.
We zijn moe, maar zeer voldaan!
We ontbijten nog een keer in de prachtige farm, douchen nog een keer in de enorme badkamer en dan is het tijd om afscheid te nemen. We hadden zo onze twijfels over deze locatie, want drie nachten in de middle of nowhere, met 40 graden, wat hebben we daar te zoeken! Maar de locatie was perfect en het was 29 graden, waardoor we veel konden doen!
We rijden door de kleine Karoo terug naar het westen. Kilometers rechte weg, langs veel boerenplaas, kleine dorpjes rond een boerderij. Met weer van die veelbelovende namen als: Warmbad, Opsoek, Welbedacht, Langverwacht.
De kinderen zijn verknocht aan hun schermpjes en wij tuffen door. Helaas krijgt Noah onderweg weer buikpijn, waardoor we bij een tankstation stoppen. Hier vinden we het eerste toilet waar we voor moeten betalen. Alles zit achter grote hekken met draaideuren en alarmknoppen. Het is een vredig dorpje, dus het komt wat gek over, maar als we weer een krant kopen, weten we weer dat als het hier nacht is, alles verandert.
De mevrouw bij de kassa kijkt vreemd op, als JP om een krant vraagt. We only have a Afrikaner paper, zegt ze wat aarzelend. Geen probleem, liever juist, het is te leuk om dat Afrikaans te ontcijferen. Ze komt niet bij van het lachen bij het idee dat wij dat gewoon kunnen lezen!
Weer verder kart ons wagentje. Het is inmiddels bloedheet en ons idee om budgetvriendelijk langs de kant van de weg te picknicken vervalt. Bovendien is de weg uitgestorven en zijn veel picknickplaatsen verwilderd. Niet echt fijn en veilig voelt dit. Dus als we Montagu binnen rijden en daar een heel leuk restaurantje mét veranda en tuin zien, is de keuze gauw gemaakt. Home made gingerbeer, french toast met maple syrup, een wafel en een paar liter munt water. Het blijkt een restaurant te zijn waar mensen met een beperking werken. Onze ober onthoudt alles en noemt daarna drie keer de hele lijst met bestellingen nog een keer op. En brengt even later de hele lijst langs en weet nog wie wat besteld had. Wat nou beperking!
Na de lunch rijden we weer verder, we hebben er net 180km opzitten. Zo hard gaat het hier niet! We twijfelen om over Franschoek te rijden, een geweldig mooie pas, het is wat om, maar wel schitterend. Maar hoe verder we rijden, hoe meer we ons realiseren hoe pittig het rijden hier is. Het is warm, je mag niet al te hard, bovendien rijden we het laatste gedeelte al over verschillende uitlopers van de Karoo, dus veel haarspeldbochten, tunnels enz. Het is wel goed, we hebben het al een keer gezien en de zee lokt weer!
Net voor de Hugenot tunnel stoppen we even, we zien bosbranden op de hellingen boven ons en waarschuwingen voor rondlopende cheeta's. Helaas zien wij er geen en we duiken de tunnel in. Om een paar kilometer verderop als we uit de tunnel komen, in de rook te belanden. Ten westen van ons is er een hele grote bosbrand, we schatten in dat het juist bij de Franschoek is. Later lezen we in de krant dat die pas daarom afgesloten was vandaag, gelukkig dat we er niet voor gekozen hebben!
Terug in Kaapstad duiken we de wijk Constantia in. Eeuwenoude wijngaarden liggen hier, met prachtige boerderijen tussen de enorme eucalyptus bomen. De weg slingert en slingert en we rijden door het Wassenaar van Kaapstad, enorme villa's met landgoederen waar je 'u' tegen zegt, liggen tegen de uitlopers van de Tafelberg aan. Als je geld hebt, is dit echt de meest fantastische plek om te wonen. Uitzicht op zee, op een berg, tussen de wijngaarden en bossen met achter je een wereldstad. Zucht. Wij genieten er maar van een afstand van.
En daar ligt Hout Baai, alsof we niet weggeweest zijn. Een klein dorp vlak voor Kaapstad, van oudsher een piraten baai, hier werden schepen heengelokt alsof ze al om de Kaap heenwaren.
We rijden een stukje van de wereldberoemde Chapman Peak drive op, wereldberoemd om de vele autoreclames die er zijn opgenomen. Vlak voor deze drive ligt onze laatste bestemming. En, hoe kon het ook anders, dat valt best een beetje tegen. Het is prima, gewoon een rechttoe rechtaan vakantiehuisje. Het uizicht op de baai is fenomenaal, het geluid van de oceaan overweldigend. Maar daar is ook alles mee gezegd. Ach, we zijn hier een paar nachten, dat komt wel goed.
In de voorbereiding had ik al een leuk restaurant gevonden op het strand van Hout Baai. Na een belletje blijken ze nog een plekje te hebben voor ons. Het is megadruk, tout Houtbaai zit hier op picknick bankjes op het strand te genieten. Voor de kinderen is er een mega speeltuin en eindelijk, na alle vlees en vette menu's, is daar sushi. En hoe! JP bestelt de seafood platter en ik bestel twee sushi rolls. De kinderen delen een pizza margarita en wonder, eten die helemaal op! Ook wij likken ons bordje nog net niet schoon voor we weer naar boven naar ons huisje lopen.
We zijn moe, maar zeer voldaan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
