Olifantje in het bos
Door: Corina
Blijf op de hoogte en volg Jpc
31 December 2016 | Zuid-Afrika, Plettenberg Bay
Vier jaar geleden stonden we al voor het hek van de Elephant Sanctuary in Plet. Maar Noah was er nog te jong voor.
Nu staan we er weer en gaan we naar binnen! Vandaag gaan we met olifanten wandelen en erop rijden! Hoe cool is dat!
De Elephant Sanctuary is een opvang voor olifanten uit wildparken, die vanwege ziekte niet meer daar konden blijven. Eenmaal in de Sanctuary raken ze door de behandeling gewend aan mensen en kunnen ze niet meer terug het wild in. Soms worden ze dan verkocht aan kleine game drive parken en soms blijven ze hier wonen. Wij kregen olifant Marula, een vrouwtje van 20 jaar oud en een kilo of 700. Ze eet per dag zo'n 200 kilo, voornamelijk gras. We mochten om beurten met haar lopen, ze legde dan haar slurf, die volgens mij wel 50 kilo woog, in je hand en sjokte achter je aan. Je voelde af en toe haar oren langs je hoofd wapperen en een gerommel alsof er een motor opgestart werd. Dat bleek een soort spinnen van tevredenheid te zijn. Het klonk ons vrij heftig in de oren, maar de drie olifanten die met ons gezelschap meeliepen, waren de rust zelve.
Ze lieten ons goedmoedig in hun bek bek kijken, hingen hun tong naar buiten, wapperden met hun oren, lieten aan hun elleboog voelen, staken een poot naar voren om hun voetzolen te kriebelen en zwaaiden met hun harige staart in je gezicht. Ook rolden ze braaf door het stof, deden alsof ze sliepen. Kortom, het was een hele bijzondere ervaring!
Rebecca deed gewoon mee. Geen greintje angst voor een olifant, ze wilde hem overal aaien, zijn poten optillen, aan z'n slagtanden voelen. Noah vond het allemaal wat spannender, maar ging het toch dapper aan.
Noah en ik mochten ook op de olifant rijden. Noah wist het tot het laatste moment niet zeker, of hij zou durven. Na wat motiverende peptalk steeg hij toch op. Wat is zo'n beest breed! We moesten haast in split zitten om ons in evenwicht te houden!
Zo deinden we mee, terwijl ze af en toe wat in de grond wroette, zand over zich heen spoot en soms half omdraaide om te kijken of de rest wel volgde.
Daarna was het tijd om ze eten te geven. We legden halve pompoenen in de slurf en hop, ze slikten ze zonder kauwen door. In mum van tijd was een enorme afwasteil met minstens 40 pompoenen verdwenen. Ongelofelijk!
Het was jammer om weer afscheid van ze te moeten nemen, wat was dit gaaf zeg!
Vanavond is het hier rustig met de jaarwisseling. Er is een feestje in de duinen en in een stad verderop is vuurwerk. Dat is hier streng verboden vanwege de droogte en het verstoren van de rust voor wilde dieren. Wij vinden het prima. We hebben heerlijke taart gehaald en drinken een colaatje en een gin tonic op het nieuwe jaar! Iedereen fijne jaarwisseling gewenst en tot in 2017!
Nu staan we er weer en gaan we naar binnen! Vandaag gaan we met olifanten wandelen en erop rijden! Hoe cool is dat!
De Elephant Sanctuary is een opvang voor olifanten uit wildparken, die vanwege ziekte niet meer daar konden blijven. Eenmaal in de Sanctuary raken ze door de behandeling gewend aan mensen en kunnen ze niet meer terug het wild in. Soms worden ze dan verkocht aan kleine game drive parken en soms blijven ze hier wonen. Wij kregen olifant Marula, een vrouwtje van 20 jaar oud en een kilo of 700. Ze eet per dag zo'n 200 kilo, voornamelijk gras. We mochten om beurten met haar lopen, ze legde dan haar slurf, die volgens mij wel 50 kilo woog, in je hand en sjokte achter je aan. Je voelde af en toe haar oren langs je hoofd wapperen en een gerommel alsof er een motor opgestart werd. Dat bleek een soort spinnen van tevredenheid te zijn. Het klonk ons vrij heftig in de oren, maar de drie olifanten die met ons gezelschap meeliepen, waren de rust zelve.
Ze lieten ons goedmoedig in hun bek bek kijken, hingen hun tong naar buiten, wapperden met hun oren, lieten aan hun elleboog voelen, staken een poot naar voren om hun voetzolen te kriebelen en zwaaiden met hun harige staart in je gezicht. Ook rolden ze braaf door het stof, deden alsof ze sliepen. Kortom, het was een hele bijzondere ervaring!
Rebecca deed gewoon mee. Geen greintje angst voor een olifant, ze wilde hem overal aaien, zijn poten optillen, aan z'n slagtanden voelen. Noah vond het allemaal wat spannender, maar ging het toch dapper aan.
Noah en ik mochten ook op de olifant rijden. Noah wist het tot het laatste moment niet zeker, of hij zou durven. Na wat motiverende peptalk steeg hij toch op. Wat is zo'n beest breed! We moesten haast in split zitten om ons in evenwicht te houden!
Zo deinden we mee, terwijl ze af en toe wat in de grond wroette, zand over zich heen spoot en soms half omdraaide om te kijken of de rest wel volgde.
Daarna was het tijd om ze eten te geven. We legden halve pompoenen in de slurf en hop, ze slikten ze zonder kauwen door. In mum van tijd was een enorme afwasteil met minstens 40 pompoenen verdwenen. Ongelofelijk!
Het was jammer om weer afscheid van ze te moeten nemen, wat was dit gaaf zeg!
Vanavond is het hier rustig met de jaarwisseling. Er is een feestje in de duinen en in een stad verderop is vuurwerk. Dat is hier streng verboden vanwege de droogte en het verstoren van de rust voor wilde dieren. Wij vinden het prima. We hebben heerlijke taart gehaald en drinken een colaatje en een gin tonic op het nieuwe jaar! Iedereen fijne jaarwisseling gewenst en tot in 2017!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
