Nog een keer naar zee

We worden wakker van het geruis van de zee, er schijnt een zonnetje, het waait niet al te hard, kortom, een perfecte stranddag. JP heeft van Dubai naar Kaapstad naast een Capetonian gezeten, die raadde ons Oudekraal strand aan. Heel onbekend, maar daardoor heel rustig en makkelijk met kids.

Nadat we een mega ontbijt hebben verorberd bij Delish, compleet met wortelsap, scones, Griekse yoghurt, toast met ei en french toast met brie...rollen we ons richting strand.
Het blijkt een gouden tip te zijn geweest, een klein baaitje waar een klein laagje water staat tussen enorme rotsen die er al eeuwen lijken te staan. Schaduw, zon, water, het is er veilig en rustig! Er lijken vooral lokale mensen te komen, als we er rond 11 uur aankomen staan de braai's al volop te branden!

JP vindt samen met Noah een enorme parelmoer schelp. Daar wordt hier illegaal op gedoken en in het criminele circuit verhandeld voor veel geld. Deze schelp mogen we vast niet meenemen, maar..het is er maar een, dus we proberen het toch!
Rebecca bakt taartjes, de mannen klauteren over de rotsen, want de zee blijkt heel koud te zijn. Genieten nog zo'n dag!

Rond een uur of 3 is iedereen wel weer klaar met het strand. We willen eigenlijk nog naar het pinguïn strand, of een rondje Kaap de Goede Hoop. Maar dat willen we de kinderen niet aandoen na zo'n lange autodag gisteren.
Rebecca valt na 2 minuten in de auto in slaap en we besluiten daarvan te profiteren. Met onze ouwe gouwe Mees Kees tuffen we over Chapmans Peak richting Boulders Beach. Daar woont een pinguïn kolonie. Vier jaar geleden waren we daar in de stromende regen en zagen we vier pinguïns, we hopen dat het er nu meer zijn.

En dat zijn er zeker meer! We horen en ruiken ze al van ver, er zitten zekere tweehonderd pinguïns op een klein strandje. Rebecca leeft helemaal op en verzint ter plekke een pinguïn story. Kijk, die zit alleen, die heeft straf, o, die zitten te knuffelen, die zijn getrouwd. O kijk nou, die heeft zwemles maar hij kan het nog niet! Hey pinguïn, zit niet zo naar mij te kijken, of zit je soms na te denken! Haar kwetterstemmetje klinkt een beetje net als de pinguïns, heel grappig.
Ook Noah zit met een big smile stilletjes te genieten. Mam zegt hij, zoveel pinguïns, dit is niet te geloven! Het is niet over te brengen op papier hoe bijzonder het is om naar zo'n kolonie te kijken, te zien hoe ze met elkaar omgaan, communiceren, ruzie maken, je kunt er uren naar kijken!

Maar, de sushi roept! We rijden terug over de Chapmans Peak, die we op de terugweg veel mooier vinden dan op de heenweg. Het gebergte loopt uit met enorme dinosaurus poten in de oceaan. Enorme uitlopers van wat misschien ooit vulkanisch was en wij rijden er gewoon overheen, terwijl de zon langzaam ondergaat. Afrika, wat gaan we je missen!

The Dunes verwelkomt ons weer hartelijk, maar door de harde wind die vanmiddag opgestoken is, is het restaurant half leeg. Niet erg, als ze maar seafood en sushi hebben! En dat hebben ze. We genieten met volle teugen op deze laatste avond. We lopen terug terwijl we gratis een zandscrub krijgen tegen onze zonverbrande benen. Au! Maar goed, een sprintje trekken kan geen kwaad na al dat lekkere eten!

De avond besteden we aan het inpakken van alle spullen, want we hebben heel wat verzameld! Het blijkt prima te passen, we hebben zelfs nog wat ruimte over!